Saturday, January 3, 2009

Alweer...

... zo'n nieuw, vers jaar om tegenaan te hikken. ALWEER een nieuw begin, dat ons dwingt om te overpeinzen wat we dit jaar nou weer gaan doen! Terwijl de voornemens van vorig jaar nog vers in het geheugen liggen en niet veel meer hebben bijgedragen aan het afgelopen jaar dan een zeurend schuldgevoel en af en toe een vlaag machteloosheid.

Het goede van zo'n nieuw jaar is wel dat het het einde van 'de feestdagen' markeert. Je weet wel, die paar weken aan het einde van het jaar waar je vooraf altijd zo naar uitkijkt. Allemaal vrij, zelf ook zorgen dat je niet teveel werkvoorraad opbouwt en dan leuke dingen doen. Lekker naar buiten of juist spelletjes doen met de kinderen. Kasten opruimen of andere aardende, ontrommelende klusjes.
Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar bij mij komen die plannen nooit uit. Al op 25 december heb ik het gevoel dat ik door een moeras waad met de rest van het gezin als een blok aan mijn been en om mijn nek. Niemand weet eigenlijk precies wat hij moet, kan en wil met al die onwennige vrije tijd, zonder dit uitgebreid te bespreken met uitgerekend MIJ! Is mijn winterslaaphouding (licht afgedraaid van de rest van het gezin, hangend op de bank met het haar voor het gezicht, dat op onweer staat) niet veelzeggend genoeg? Mijn huisgenoten zijn er oostindisch blind voor. Daar komt dan nog bij dat ik natuurlijk wel altijd nog van alles te doen heb. Wasjes, ingewikkelde menu's, boodschappen.

Natuurlijk wordt ook iedereen ziek in deze 'gezellige decemberdagen'. Of het komt van het ontspannen van datgene wat te lang op spanning heeft gestaan of van het decemberdieet dat voornamelijk lijkt te bestaan uit frituurvet en slagroom weet ik niet. Na de feestdagen voel ik me in elk geval alsof ik een acuut geval van scheurbuik heb opgelopen. Hoofdpijn, nekpijn, buikpijn, diarree en een gelig gezicht met uitpuilende ogen. AL heb ik van dat laatste zelf weinig last. Eigenaardig, na een paar dagen van stevige koolhydraten- en vetshots (recht in mijn aderen) ga ik me steeds minder voelen. Terwijl dat toch bij de tijd van het jaar hoort, een beetje leven als de Eskimo's. Maar misschien werkt het wel niet zonder die winterslaap.

En dat alles, zus, ligt dus allemaal achter ons. De kerstboom is vandaag de deur uit gegaan. De versteende mandarijnen zijn van de fruitschaal en er liggen versgepoetste appels te pronken. De laatste kerststukjes gaan vanavond de hens in.

Als ik op het nieuws hoor wat de Nederlanders dit jaar in hun voornemen top 3 hebben staan, vergaat de lust om mezelf wat doelen te stellen al helemaal. Wat ontzettend onorigineel! Afvallen staat weer eens op een, en dit jaar is ZUINIG LEVEN c.q sparen een goede tweede. Hmm daar waren wij noodgedwongen al ruim voor de financiele crisis mee begonnen, ben ik daar in elk geval een trendsetter in.

Nee, zo alles overdenkend heb ik maar twee voornemens dit jaar:

- dit weblog beter bijhouden
- geen kerst vieren!

No comments: