Thursday, January 8, 2009

Frisse moet

O, breek me het brakke bekje niet open! En of ik dat herken, die fysieke ongemakken na de feestmaand bij uitstek. Ook mijn lichaam protesteert elk jaar heftiger tegen een wekenlange blootstelling aan gevaarlijk grote hoeveelheden suiker, foute vetten, cafeïne en alcohol. Ik kook letterlijk in mijn eigen sop gaar, want zo laat de combinatie van diarree, witte vloed en ochtendlijk zweten zich het beste omschrijven.
Maar ik sla terug, ha! Het luie zweet moet eruit, alle afvalstoffen wil ik lozen, en waar kun je dat beter doen dan in die frisse tintelende buitenlucht? En dus trok ik afgelopen zaterdagochtend mijn stoute roze Nike-runningschoenen aan die ik trouwens, laf als ik ben, door echtgenoot had laten aanschaffen in de ijdele hoop dat ze niet zouden passen en ik nog een dag of wat respijt zou hebben, en begon te rennen. Echtgenoot in kwestie had zich laten aanstellen als personal coach en hobbelde braaf mee, zich met grote moeite aanpassend aan mijn beginnersloopje en veelvuldige tempowisselingen. Zijn idee van een beginnersschema is trouwens: gewoon doorlopen tot het niet meer gaat. Maar vergeleken bij de enige eerdere ervaring die ik heb met een hardloopcoach, te weten de jongen van de postkamer die mij en een aantal collega's van de verzekeringsmaatschappij in vliegende vaart langs een doorgaande Haagse weg joeg waarbij hij ons continu van kwetsende commentaren op onze achterste delen voorzag, viel dit nog alles mee. Overigens heb ik na die training in mijn jonge jaren mooi wél de vijf kilometer van de City-Pier-Cityloop weten te volbrengen: een prestatie waar ik na al die jaren nog danig trots op ben. Ik vrees dat dit al voldoende zegt over mijn hardloopambities trouwens. Maar so far so good; ik ben al drie keer op en neer naar de buitenrand van mijn woonplaats gerend en voel me behalve redelijk fit ook al een echte runner. Binnenkort mag ik van mezelf bij een echte sportzaak een kekke outfit gaan uitzoeken.

Ook het krachteloze gevoel dat zich in de kerstvakantie van je meester kan maken herken ik absoluut. Ik heb daar trouwens in de zomervakantie ook behoorlijk last van, maar dan kan ik mijn lamlendigheid aan de hoge temperatuur wijten. Alleen had ik juist afgelopen jaar blijkbaar precies de juiste dosis irritatie over ons achterstallig kluswerk opgebouwd. In combinatie met de energie die ik had opgespaard door vlak voor de vakantie een hele dag in bed te gaan liggen raakte ik zowaar in de juiste gemoedstoestand om mijzelf en echtgenoot op te zwepen tot mooie dingen. Op klusgebied bedoel ik nog steeds he. Met trots, en uitdrukkelijk niet om jou de ogen uti te steken, presenteer ik de (semi-)afgeronde klussen:
  • een kringloopkastje geschuurd en roomwit gelakt
  • een kinderkamer uitgemest en opnieuw ingericht
  • een keukenlade uitgemest en opnieuw ingericht
  • een kledingkast uitgemest en opnieuw ingericht
  • een trappenhuis geheel geschuurd en half gelakt

Dan sluit ik graag af met ook een goed voornemen: ik ga dit jaar zeker met zus een lang weekeinde naar York. Zo.


2 comments:

Marlies said...

Echt goed van die klussen, ik ben trots op je joh. Goed dat een van ons het ijzer tenminste smeedt als het heet is. Houd de familie-eer hoog!

Dat vergat ik nog te vragen! Hoe is het nu met lopen, ben je nog geweest?
Zelf heb ik besloten dat het echt even te koud is om te gaan... al die snijdende Noordpoollucht zo rauw op mijn longblaasjes.... brr! Een klaplong zit in een klein hoekje lijkt me.
Maar morgenavond ga ik waarschijnlijk weer, als het boven nul is. Pray for me...

Marlies said...

Heb je je kekke loop-outfit al? :)