Volgens mij is mijn schoonmaakstandaard niet een van de hoogste. Eenmaal per week stofzuigen vind ik zat, de wc om de dag poetsen is ook niet echt overdreven en vind je het erg onzindelijk dat we de bedden soms pas na 14 dagen verschonen?
Dat ik me bij vlagen groen en geel erger aan de manier van huishouden van echtgenoot, kan dan ook vast niet aan mij liggen. Hij voert zijn klussen uit op een manier die mij het bloed onder de nagels vandaan haalt. Om te beginnen smeert hij ze het liefst zo lang mogelijk uit (0ver de dag bedoel ik). Dan begint hij om elf uur met het klaarzetten van teiltje en dweiltje, rolt een uurtje later demonstratief de broekspijpen op om 's middags tegen theetijd eindelijk eens te beginnen aan het Schoonmaken Van De Badkamer. Als hij daarvoor applaus verwacht, is hij bij mij echt aan het verkeerde adres. Dat zou hij na 18 jaar huwelijk wel eens mogen weten, maar het weerhoudt hem er vooralsnog niet van de dingen op zijn manier aan te pakken.
Erger dan het demonstratieve 'voorbereiden' vind ik nog de slordige afwerking. Wél de afwas doen, maar níet het gootsteenputje verlossen van aangekoekte gesmolten kaas, brokjes kattenvoer en sliertjes spaghetti. Wél de wc schoonmaken maar níet het handdoekje vervangen. Wél de kamer stofzuigen maar het hoekje waar de kat op zijn kussentje naar hartelust ligt te ruien en te verharen overslaan want 'ach, hij lag zo lekker te slapen!'
En weet je wat ook zo frustrerend is? Bij vriendinnen vind ik geen gehoor voor deze serieuze klachten. Die vinden geloof ik dat ik blij moet zijn met alles wat er wel gebeurt zonder al te veel smeken of aandringen. Ik zeg: de emancipatie is niet geslaagd zolang er in Nederland nog één afvoerputje vies overblijft na de afwas, danwel: zolang er nog één vaatwasser onuitgeruimd open blijft staan.
