Saturday, February 28, 2009

Spitten

Lieve Jiet,

Je weet dat ik graag spit... en dan bedoel ik niet in de tuin, al moeten de afgestorven anemonescheuten en bruin verdroogde hortensia's nodig afgevoerd richting groencontainer (de appelboom had trouwens ook deze winter 'gemigreerd' moeten worden naar moestuin van duizenpoot-vriendin Y. maar daar wil ik niet eens aan denken!), nee gewoon lekker wroeten in mezelf. Het ouderwetse navelstaren, zelfontleding, psychologie van de koude grond en van de plattelandsbibliotheek. Zo heb ik laatst bijvoorbeeld het boek Spiegelogie van Willem de Ridder aangevraagd en half doorgewerkt. Het was me aangeraden en het is niet slecht, maar het blijft een boek. En ik blijf ik.

Nu ben ik de laatste tijd (sinds ik met griep thuiskwam van 'de sneeuw', echt heel recent dus) een fan van het uitgangspunt 'Alles IS al goed'. Toen ik er over na ging denken, ben ik namelijk al zolang als ik me kan herinneren bezig met VERANDEREN. Relaxter, dunner, beter georganiseerd en een leukere moeder. Alles moet in beweging en de goede kant op geduwd worden. Het 'waarom ben ik zo geworden' heeft al een heel poosje mijn interesse niet meer, dus ik was al op de goede weg vind ik zelf, maar onbewust bleef die drang naar veranderen. 'Als ik maar wat stabieler was...', 'Ik moet harder worden!' enzovoorts.
Nu ben ik dus ineens zalig vervuld van het idee dat alles eigenlijk goed is zoals het is (ook een beetje door meneer de Ridder). ALLES, ikzelf dus ook. Ik hoef niet te veranderen want ik ben al goed. Als dingen eens wat ongelukkig uitpakken komt dat niet doordat ik een lakse betaversie ben die zichzelf niet op tijd heeft geupgrade, het kan gewoon tegenzitten in het leven.

Wat een open deur, hoor ik je denken, en ik besef ook wel dat het weer zo'n cliche is. Maar de grootste cliche's dragen vaak de meeste waarheid in zich. Je moet alleen even op ze afgestemd staan. En nu ik dat ben krijg ik ineens allerlei betekenisvolle 'boodschappen' (lees: theezakjes-label-wijsheden) zoals de Dagelijkse Gedachte laatst in mijn postvakje: "Verdoe geen tijd met het zoeken naar een hindernis. Misschien is er geen." Goeie he? Maar hij is dan ook van Kafka. Dat was niet de minste.
Natuurlijk is deze stroom van truttige spreuken die in mijn straatje passen niet nu ineens begonnen maar ik sta er nu blijkbaar voor open.
Goed. Gewoon zijn wie ik ben dus. Ik ga er voor! Ik hoop dat de spoken in mijn achterhoofd het er ook mee eens zijn en iemand anders gaan zoeken om dwars te zitten.

Wat vind jij? Raak jij nou ook niet aangestoken door al dat 'maakbare' in onze media en de 'je kunt alles worden als je maar graag genoeg wilt' boodschap? Of werkt die voor jou wel?

Liefs van je zusje