O man, die snelwegen in Nederland... ik ben daar echt niet op gebouwd. Had ik je al verteld (vast niet!) dat ik vorige week dinsdag op scholenbezoek moest in Haren? Daar is een vestiging van dovenonderwijs voor leerlingen in de basisschoolleeftijd. Die zijn er trouwens ook in, pak em beet, Rotterdam, Zoetermeer en Voorburg maar ach, wat je ver haalt is lekker dus daar gingen we.
Ik had met 3 medestudenten afgesproken om te carpoolen. Het meisje dat het verst weg woonde, in Rijswijk, bood haar auto en chauffeurschap aan. Ze zou me oppikken bij het station in Gouda. Dat klinkt veel eenvoudiger dan het was aangezien de dame in kwestie niet bekend is in mijn woonplaats en de omgeving van het station ten prooi is gevallen aan de ambitieuze bouwlust van ons gemeentebestuur. Ze had uiteindelijk maar een parkeerplek gevonden in 'een woonwijk achter een flatgebouw'. Die cryptische omschrijving moest voldoende aanwijzing zijn voor mij en door de allengs harder neerplenzende regen liep ik verbeten rondjes in een steeds groter wordende cirkel om het station. Uiteindelijk kwam het meisje op het briljante idee naar een herkenningspunt te rijden, te weten het Groene Hart Ziekenhuis waar ik, druipnat, chagerijning en vals opgewekt grimlachend twintig minuten te laat kon instappen. Toen was het op naar Utrecht waar de andere carpoolers zich bij ons zouden voegen. Stapvoets bewegend door de drukke ochtendspits kwamen we zowaar nog redelijk op tijd aan. Er was zelfs tijd voor een kleine plaspauze!
Mijn TomTom stuurde ons vervolgens probleemloos naar het hoge Noorden en ook daar waren we precies op tijd ter plekke. Inmiddels was het al half 12: hoog tijd voor het eerste kopje koffie van die dag. De bliksembezoekjes die we vervolgens aan de klassen mochten brengen duurden twee maal drie kwartier, nou, dat is al die moeite best waard, niet dan?
Op de heenweg had de chauffeuse al gevraagd of ik op de terugweg zou willen rijden. Tegen zo'n verleidelijk aanbod kon ik natuurlijk geen 'nee' zeggen en zo kwam het dat ik van drie uur 's middags tot acht (!!) uur 's avonds aan het stuur van een wildvreemde Opel Agila met drie kwekkende tantes naast en achter me, schokkend, afslaand en optrekkend dwars door Nederland ben 'gereden'...
1 comment:
Hai lieffie, wat een adembenemend relaas. Ongelooflijk, zo'n rit voor een paar bliksembezoekjes!
Ik heb het natuurlijk al een paar weken geleden gelezen.. maar 'de klad' is er zo ingeslopen he?
Ondanks de herfstvakantie zal ik deze week toch proberen nog wat uitgebreider uit te pakken. De vakantie zou, met een beetje geluk, best voor wat inspiratie kunnen zorgen!
xoxo Mies
Post a Comment