Auto's

En dan is het weer oktober! Of, zoals ik een flauwe DJ op de radio hoorde zeggen: de 'ober' is weer in de maand. (Hoera!?)
Herkenbaar verhaal over de schoenwinkel. Al die merchandise van films en series vormt de achtste plaag als je het mij vraagt. (Ik ben trouwens lekker geslaagd voor zijn verjaardag! Alles rood met bliksemschichten, ka-gél! ) Maar dat zie je binnenkort wel.

Ik probeer je al een paar dagen te bellen, het lukt maar steeds niet om synchroon contact te leggen. Hoop dat alles goed gaat daar bij jullie. Je hebt vast gehoord dat ik je voicemail heb ingesproken vanaf de snelweg. Het enige voordeel van zo'n headset, als je in de file komt kun je mensen gaan bellen in plaats van jezelf gek maken van machteloosheid of in je neus peuteren (hoewel je dankzij de handsfree regel natuurlijk ook altijd nog bellend in je neus kan peuteren).

Onderweg naar een congres in Nijkerk was ik. Een duur in de markt gezet, LAAGDREMPELIG vehikel voor het MBO. Doelgroep: docenten en iedereen die onderwijsvernieuwing een warm hart toedraagt, je weet wel.
Mijn collega en ik hadden ons opgegeven en zouden elkaar daar rond half 10 treffen. Na wat files (en onbeantwoorde telefoonoproepen) reed ik op de A28, home free dacht ik. Tot ik ineens, de afslag Nijkerk was nog met geen mogelijkheid te ontwaren, een muurvaste rij auto's op de vluchtstrook zag staan. Wat verward bleef ik erlangs rijden, turend naar het eerste blauwe bord met de bekende afslaande pijl naar rechts. Ja hoor, Nijkerk en Putten. Alle mensen op de vluchtstrook stonden als kistvee voor MIJN afslag voorgesorteerd! Oeps... Collega gebeld (die nam WEL op, maar no offense here), die was al gearriveerd maar kon de file beamen. En JA, al die mensen gingen dezelfde kant op als ik.
Met een hulpeloze glimlach wist ik me van mijn levensgevaarlijke, bijna stilstaande positie op de verder lege rijbaan te manouvreren op de uitvoegstrook, voor een goedmoedige vrachtwagenchauffeur.
Daar rolden we gezellig steeds een stukje dichter naar het verkeerslicht aan het einde van de afslag toe. Met z'n allen gingen we rechts, richting het gezellige Hof van Holland. Dat vind ik altijd zo'n raadselachtige naam! Ik waande me in Gelderland of minimaal in Utrecht, maar toch niet in Holland. Ach ik ben topografisch nogal zwak dus laat maar. Inmiddels ging het in colonne zo'n half kilometertje door de polder.
Aangekomen bij het conferentieoord werden we opgewacht door vriendelijk zwaaiende mannetjes met van die reflectiehesjes en walkie-talkies. Tergend langzaam kroop de sliert auto's over de pittoreske geschakelde parkeerterreinen vol fonteinen en blokken marmer. En auto's. Rijen auto's. Kluiten auto's. Auto's in de berm, auto's geparkeerd schuin op de fundering van een replica van de Venus van Milo.
Terwijl de twee lieve meisjes in de auto achter me nog reuze lol hadden en mijn collega me bemoedigend sms'te dat het 'binnen ook heel druk was', dacht ik terug aan de conferentiefolder: "Kom gerust met de auto, er is ruim voldoende parkeergelegenheid ter plaatse".
Langs de vooringang van het congrescentrum kwamen we, en er werden nog twee stroken achterlijke automobilisten bij elkaar gevoegd. Na TWINTIG minuten op het terrein werden we door zo'n verkeershesje (deze keek al minder vriendelijk dan zijn collega's) zonder pardon het terrein weer AF geleid! We kwamen terecht op een industrieterrein waar ik 40 minuten geleden ook al was en uiteindelijk heb ik illegaal geparkeerd voor de deur van een te huur staand bedrijfspand. Een triest verhaal. Ik ga het tegen beter weten in, de volgende keer maar weer eens met de trein proberen. Een mens wil toch wat variatie in zijn/haar ellende.

Maar goed. Heb ik jou NOG niet gesproken! Bellen we?