Hints en digitaal geluk

He, je hebt het gevonden, hoera!

Geen wonder dat je je helemaal leeg voelt nadat je je uiterste best hebt gedaan om een petrischaaltje en een reageerbuisje uit te beelden. Het knapste vind ik misschien nog wel hoe je bij jouw beroep-in-wording zo'n flexibel improvisatievermogen aan de dag legt! Sinds jij met de opleiding gestart bent heb ik al heel wat keren een tolk in actie gezien, soms bij zo'n speciale versie van het Jeugdjournaal maar ook wanneer het onderwerp 'doofheid' wordt behandeld in bijvoorbeeld het Klokhuis. Ik kijk er de laatste jaren met veel interesse een bewondering naar. En dan wijs ik de kinderen er altijd wel even met gepaste trots op: 'Dat wat die mevrouw daar doet, dat kan jullie tante ook'. Wel geheimzinnig, alsof je bent ingewijd in een geheime taal die ons gewone stervelingen allemaal boven de pet gaat. Als je eens 'in het openbaar' tolkt ben ik zeker van de partij!

Een vast rondje langs m'n pc... ja daar heb je me te pakken. Ik moet bekennen dat mijn computersessies ook grofweg een vast patroon hebben. Stap 1: we zetten hem aan. Aangezien onze laptop langzaam dichtslibt, en McAfee per dag meer tijd nodig lijkt te hebben om te kijken of de vijand niet is binnengedrongen, daarbij bovendien minder vermogen overlatend voor andere programma's om gelijktijdig te draaien, heeft zo'n beetje alles wat ik aanklik een paar minuten nodig om goed wakker te worden.
Outlook zit in de groep met programma's die automatisch opstarten, dus ik weet dat die al ergens op de achtergrond moed verzamelt om een stuk van de taakbalk te gaan vullen. Daarom start ik ook alvast een browser venster op. Het blog van Wim de Bie dat ik als startpagina heb ingesteld is meestal wel even bezig om alle elementen over te pendelen van het web naar mijn beeldscherm. Ik open in de tussentijd nog een tweelingbroertje van hem en probeer driftig klikkend het laden van deze leuke maar nutteloze pagina te stoppen door op het rode kruisje te rammen. Is het laden tot een eind gekomen (in de tussentijd even Outlook checken, nog steeds een lam scherm) dan tik ik de adressen in van a) mijn favoriete Parenting Forum en b) (in het andere browservenster) mijn blog om te kijken of ik reacties van lezers heb. Dat zou ik ook via Outlook kunnen zien, want ik word op de hoogte gebracht van iedere reactie door middel van een mailtje, maar daar kan ik niet op wachten. Soms ben ik trouwens ongeduldig en dan klik ik het Outlook icoon nog een keer opnieuw aan. Daar krijg ik onmiddellijk spijt van, omdat het laden dan dubbellang duurt en het mailprogramma uiteindelijk twee keer tegelijk naar voren floept.
Als Outlook dan present is EN bovendien kans heeft gezien om verbinding te maken met de webserver, druppelt ook bij mij het dagelijkse rantsoen binnen van Reuze Belangrijke Berichten. Naast de dagelijkse gedachte (die open ik vaak maar niet: meer van het zelfde) krijg ik ook regelmatig de Inspiratiemail (ook hele diepe gedachten maar niet dagelijks) van een ideele instelling die zich Purpose noemt en waarvan ik aanneem dat ze zingeving aan mijn leven willen toevoegen. Zoals gezegd meestal een soortgelijke inkopper als bij de DG, alleen van een wat zweveriger niveau.
Dan krijg ik ook de scoops op het gebied van luieraanbiedingen in mijn postbusje, een doe-er-je-voordeel-mee mail van een supermarkt of twee, drie en als ik geluk heb ook wat alerts van blogs waarop ik 'geabonneerd' ben, dat de eigenaar een nieuw stukkie heeft gepubliceerd! Dat valt weliswaar niet onder persoonlijke mail maar toch wel de next best thing.
Soms komt er een Marktplaatsberichtje binnen en dan neus ik even, via die browsers die toch maar open staan, waar manlief nu weer op geboden heeft. Maar meestal is het een systeembericht dat de rol ondertapijt die we al 37 dagen zelf op Marktplaats hebben staan inmiddels doorgezakt is naar pagina 50 in de betreffende rubriek en slechts door elf mensen is bekeken in de tussentijd. (Ik weet vrij zeker dat wij minstens negen van deze hits zelf hebben veroorzaakt.)
Inmiddels zijn we drie kwartier verder en is het bijna tijd om opnieuw op te starten, als ik tenminste niet wil dat Word straks vastloopt omdat we gebrek hebben aan virtueel geheugen.

Kortom, ik weet niet wat ik deed voor het digitale tijdperk! Ik moet me zo eenzaam en impopulair hebben gevoeld... Het is iedere ochtend weer fijn om te zien hoeveel mensen er weer aan me hebben gedacht. Ik weet dat ze zeggen dat niemand onmisbaar is, maar zou dat niet gewoon 'de kift' zijn?